Rozdział 6

6 Oczami Eddiego

Patricia zgodziła się iść ze mną do parku, więc postanowiłem to wykorzystać i polepszyć nasze relacje. Jej decyzja pójścia ze mną spowodowała, że zacząłem myśleć, że ona tez udaje, ze mnie nie lubi, a gdzieś w głębi jednak czuje coś innego. Miałem wielką nadzieję, że tak właśnie jest.

E:To co gaduło, idziesz na ten bal?

P:Muszę. Jest obowiązkowy-zrobiła smutną minę

E:Co, nikt Cie nie zaprosił? –zgadywałem

P:Zaprosił-odpowiedziała

E:I co?- byłem ciekawy, co odpowiedziała i smutny, bo to odbierało mi szanse na zacieśnienie naszych relacji.

P:Odmówiłam-kiedy to powiedziała, ulżyło mi

E:Dlaczego?-moja ciekawość brała górę

P:To już nie twoja sprawa skunksie

E:Znowu zaczynasz-powiedziałem

P:Dlaczego w ogóle interesuje Cię z kim idę na bal?

E:Z czystej ciekawości

P:Na pewno?

Chyba zaczęła za dużo dostrzegać, ale może to był właśnie mój moment? Postanowiłem spróbować.

E:No dobra. Pytam dlatego, że chciałem się zapytać, czy nie poszłabyś ze mną na niego.

Chyba ją zamurowało, bo przez jakiś czas gapiła się na mnie  z otwartą buzią. W cale nie byłem zaskoczony jej reakcją. Jestem ciekawy, jak ja bym się czuł, gdyby dziewczyna której nienawidzę zaprosiła mnie na bal.

E:Wszystko ok, gaduło? -zacząłem się naprawdę martwić.

P:Nie jestem pewna, ale….dlaczego zaprosiłeś mnie na bal?

E:Bo chcę iść na niego właśnie z tobą.-nie byłem pewny, o czym ona myśli, bo jej twarz nic nie wyrażała-To co, zgadzasz się?

P:Tak, ale…

E:Ale co?

P:Przecież Ty mnie nie cierpisz.-nawet nie wiedziała, jak bardzo się myli

E:Nie, to Ty nie cierpisz mnie. Ja nigdy tego nie powiedziałem-uśmiechnąłem się do niej

Dalej była zaszokowana moją propozycją, bo chyba nie mogła uwierzyć, w to, co przed chwilą powiedziałem.

E:To co, przejdziemy się?

P:Ok-uśmiechnęła się

Pierwszy raz mogłem zobaczyć, jak się uśmiecha. Wyglądała tak ślicznie. Właśnie w tym momencie uświadomiłem sobie, że jestem……jestem zakochany.

Następny za 5 komentarzy :D