Rozdział 14

14 Oczami Patrici

(dwa dni później)

Siedziałem już dwie godziny z Patricią. Gadaliśmy i wciąż się poznawaliśmy. Było już dosyć późno, bo tak ok. 23.45. ona cos mówiła, ale przyznam szczerze, że jej nie słuchałem. Dłuższą chwilę temu zadałem jej jakieś pytanie, ale sam nie wiem jakie. Wpatrywałem się w nią, jak w ósmy cud świata, ósmy cud mówiący bla, bla, bla…..

P:Eddie, Eddie, Eddie-krzyczała

E:Sorry, nie słuchałem Cię-palnąłem bez zastanowienia

P:Słucham?-mówiła dosyć głośno i słychać było, że jest zirytowana, czyli czuła się już lepiej.

E:Oj no… jesteś taka śliczna….wiesz o tym?

P:Przecież nie zwracałeś na mnie uwagi.

E:Gaduło ja zawsze zwracam na Ciebie uwagę, nawet jak tyle paplasz….

Nastała chwila ciszy.

E:To, co zrobimy…bo wiesz jest już dosyć późno i nikt by nam nie przeszkadzał.-popatrzyła na mnie pytająco, nie wiedząc, o co mi chodzi, więc kontynuowałem- i drzwi są…-wstałem i obróciłem klucz w drzwiach- są zamknięte, a my za nimi. SAMI!!!- nie zdążyła nic powiedzieć, bo zacząłem ja namiętnie całować. Trzymałem ręce na jej biodrach, ale powoli kierowałem je ku górze. Zacząłem ściągać jej bluzkę. Gwałtownie się ode mnie oderwała i zaczęła krzyczeć.

P:Eddie, proszę Cię jeszcze nie. Po tym, co się stało na balu. Jeszcze nie.

E:Ok, przepraszam.

P:Możesz otworzyć drzwi.

E:Jasne- spełniłem jej prośbę i próbowałem ja uspokoić, bo była lekko roztrzęsiona.

E:Źle się czujesz? -zapytałem, wydawała się blada.

P:Bo…Bo…- jąkała się-ja się boję, że ktoś mi coś zrobi….-dokończyła

E:Ale ja cię nie chcę skrzywdzić, przecież Cię kocham.

P: Ja Ciebie też kocham Eddie i przepraszam- ukryła twarz w dłoniach i płakała. Podszedłem do niej i ją przytuliłem.

E:Nie masz za co, to ja przepraszam-powiedziałem- to ja nie powinienem.

 Mam nadzieję, że się wam podoba.