Rozdział 3

3 Oczami Patrici

Po co on w ogóle do mnie gada? I o co chce się zapytać?

P:Co?-powiedziałam chłodno

E:Ratuję Cię-odparł pewny siebie

P:Nie rozumiem, o czym do mnie gadasz-zupełnie nie wiedziałam, o czym do mnie papla.

E:Wyrywam cię spod monologu Amber -jak mnie denerwowała jego pewność siebie

P:Jakiego monologu? -dalej nie ogarniałam

E:No Amber gada cały czas, jak najęta, a Ty błądzisz gdzieś myślami.

P:Aha, rozumiem, a Ty próbujesz  mnie ratować?

E:No, można tak powiedzieć.

P: To lepiej przestań-nie mogę powiedzieć, że mnie to nie ruszało. Schlebiały mi jego słowa, ale nie mogłam dać po sobie tego poznać.

E:Co przestać? –spytał uśmiechnięty

P: Nie ważne. Daj mi już spokój-powiedziałam i odeszłam.

Poszłam prosto do klasy i usiadłam w ławce. Po chwili do klasy weszli uśmiechnięci Fabian i Nina, zaraz za nimi Amber, a za nią Eddie. Ten ostatni uśmiechnął się, a ja odwróciłam wzrok. Później zaczęła przychodzić reszta. Joy usiadła kolo mnie. Wszedł pan Sweet i lekcja się zaczęła. 15 minut później Amber podała Joy jakąś kartkę i kazała przekazać mi. Wzięłam ją i zaczęłam czytać :”Patrzy się na Ciebie”. Nie rozumiałam. Joy musiała chyba wczytać to z mojej twarzy, bo szepnęła mi na ucho:

Jo: Eddie

P:Co Eddie? –zapytałam

Jo: To on się całą lekcję na Ciebie gapi.

Spojrzałam kątem oka w jego stronę. Dziewczyny miały rację. Kiedy zobaczył, ze się na niego gapię, uśmiechnął się, a ja szybko spuściłam głowę na dół.

PS: Panno Williamson i Panie Miller, możecie powtórzyć to, co przed chwilą mówiłem.

E:Niestety nie.

PS: A pani?

P:Przykro mi, ja też nie.

PS: W takim razie, zostaniecie dzisiaj za karę po szkole.

P:Co? Ja z nim?!-nie uśmiechało mi się spędzić z nim chociażby minutę więcej, niż muszę.

PS: Przykro mi, ale tak-powiedział Sweet

Jak ja to zniosę?!!!!

Proszę, chociaż 3 komentarze.