Rozdział 48

48 Oczami Eddiego

Kiedy weszliśmy do domu, wszyscy na nas czekali. Od razu rzucili się na Patricie. Ja marzyłem tylko o tym, żeby z nią porozmawiać. W końcu, kiedy wszyscy dali jej spokój poszliśmy do mojego pokoju.

P:Pewnie chcesz wiedzieć, dlaczego uciekłam- odezwała się pierwsza

E:Czy Ty masz świadomość, jak ja się o Ciebie martwiłem?- zapytałem

P:Wiem i przepraszam- powiedziała

E:Ok, tylko powiedz mi, dlaczego to zrobiłaś?

Zastanawiała się, czy powiedzieć mi prawdę.

E:Tylko proszę, żadnych kłamstw. Całą prawdę.

P:Bo ja…….Jestem………- nie mogła dokończyć, rozpłakała się.

E:Co jesteś?- nie rozumiałem

P:Będziemy……..- znowu nie mogła skończyć. Postanowiłem dać jej chwilę. Uspokoiła się trochę.

P:Jestem w ciąży- wyszeptała. Nie mogłem uwierzyć w to, co usłyszałem. Spodziewałem się wszystkiego, ale nie tego. Patricia odwróciła się w stronę okna.  Mimo tego, że ta wiadomość mnie zszokowała, postanowiłem zebrać się w sobie. Uświadomiłem sobie, co musi czuć Patricia. Podszedłem do niej, złapałem ją w talii i odwróciłem ku sobie. Była cała zapłakana, twarz miała pokrytą spływającym tuszem do rzęs. Przytuliłem ją.

P:Muszę wyjechać- powiedziała

E: Nie ma mowy. Zostajesz tutaj, ze mną. Nigdzie Cie nie puszczę- powiedziałem to i położyłem rękę na jej brzuchu- i jego też.

Właśnie w tym momencie zdałem sobie sprawę, że zostanę tatą. Teraz nic się nie liczyło, tylko Patricia. Po moich słowach Rozpłakała się jeszcze bardziej.

P:To co my zrobimy. Nie możemy nikomu powiedzieć.

E:I tak się w końcu dowiedzą. A Twoja babcia wie?

P:Nie, a gdzie ona jest?

E:Wyjechała w tym dniu, kiedy zniknęłaś- odpowiedziałem- Powiesz jej?

P:Kiedyś będę musiała- dalej z oczu leciały jej pojedyncze łzy- Co my zrobimy?

E:Jeszcze nie wiem skarbie, ale na razie jest tak, jak było, ok?

Nagle do pokoju weszła Amber i reszta mieszkańców Domu Anubisa.

A:Będziesz miała dziecko i nie chciałaś nam o tym powiedzieć?

P:To nie tak- Patricia próbowała się wytłumaczyć, ale znowu z oczu poleciały jej łzy.

E:Dajcie jej spokój- powiedziałem.

Al.: Ale my się po prostu cieszymy razem z Wami- powiedział Alfie

E:Jak to?- zapytałem

A:Oj, no normalnie. Będę ciocią!!!- niemalże pisnęła z radości. Reszta tez się uśmiechała, nawet Jerome. Wszyscy zaczęli do nas podchodzić i gratulować. Patricia nie mogła tego znieść i wybiegła do swojego pokoju.

E:Bardzo Was przepraszam, ale ona jeszcze…..

N:No leć za nią- Nina nie dała mi skończyć

Pobiegłem za Patricią. Chciałem wejść do jej pokoju, ale zamknęła drzwi na klucz.

E:Proszę, wpuść mnie.

Otworzyła drzwi.

E:Dlaczego wybiegłaś?- zapytałem

P:To wszystko mnie przerasta- powiedziała. Nagle mój wzrok przykuło opakowanie tabletek stojących na stoliku obok łóżka Patrici.

E:Brałaś coś?- zapytałem. Podążyła za moim spojrzeniem.

P:Nie- odpowiedziała

E:To dobrze, bo wiesz, że nie możesz?

P:A co Ty taki troskliwy?- zapytała

E:Muszę dbać o osoby, które Kocham- powiedziałem i pocałowałem ją w usta.

I jak???