Rozdział 37

37 Oczami Eddiego

Dojechaliśmy do domu. W taksówce wszystkich powiadomiłem o tym, co się wydarzyło. Kiedy weszliśmy, czekał już na nas mój tata, Wiktor, Trudy i lekarz. Od razu do nas podeszli. Patricia odskoczyła do tyłu. Dalej była bardzo przestraszona. Przytuliłem ją. Lekarz podszedł do nas:

L:Spokojnie. Nikt z nas nie zrobi Ci nic złego- powiedział.

Weszliśmy do salonu i usiedliśmy na kanapie. Chciałem iść do kuchni po coś do picia, ale gdy wstałem Patrici od razu z oczy poleciały łzy. Po prostu od razu poczuła się samotna. Bała się.

L:Dam jej środki uspokajające. I mam jeszcze jedną prośbę. Tym razem do pana- zwrócił się do mnie

E:Słucham

L:Niech jej pan pilnuje. Dziwnym sposobem ufa tylko panu. Proszę być przy niej.

E:Jasne. Obiecuję.

Lekarz podał Patrici lekarstwa i poszedł. Poszedłem z nią do jej pokoju, żeby mogła się przebrać. Zeszliśmy na dół i tata powiedział:

PS: Przenieśliśmy już Fabiana do pokoju Alfie i Jeromea. Zostanie tam dopóki Patricia nie wróci do normalnego stanu.

E:Dzięki- powiedziałem i poszliśmy do mojego pokoju. Usiedliśmy na moim łóżku. Patricia mocno się we mnie wtuliła. Przykryłem ją kocem i od razu zasnęła. Była już 2.00. leżałem bardzo długo nie mogąc zasnąć. W końcu mi się udało. Nie spałem zbyt długo. Kiedy się obudziłem Patricia jeszcze spała. Obudziła się po jakiś 20 minutach.

P:Dziękuję- powiedziała

E:Za co kochanie?- zapytałem

P:Za wczoraj- odpowiedziała

E:Nie ma za co. Jak się czujesz?

P:Boję się- wyznała

E:Jestem przy Tobie.

Przypomniała sobie chyba wczorajsze wydarzenia, bo z oczu popłynęły jej łzy.

E:Spokojnie. Już dobrze.- do pokoju weszła Trudy

T:Wszystko gra?- zapytała

E: Patricia płacze- Trudy podeszła do niej i próbowała pogłaskać ją po głowie, ale Patricia dalej się bała i nie pozwoliła nikomu się dotknąć. Trudy cofnęła rękę.

T:Zejdziecie na śniadanie?

E:Postaramy się.

Trudy wyszła, a ja postanowiłem zabrać Patricie na śniadanie.

Piszcie, czy wam się podoba.

Liczę na komentarze ;D