Rozdział 35

35 Oczami Eddiego

Leżeliśmy przytuleni na łóżku Patrici. W pewnym momencie zapytałem:

E: O czym myślisz?

P:O przyszłości- odpowiedziała.

E:Już wiesz, co chcesz robić?

P:Eddie, nie myślę o swojej przyszłości, tylko o naszej.

E:I co? Wymyśliłaś coś?- zapytałem

P:Nie, powiedziała i odwróciła twarz do okna.

Domyśliłem się, że płacze. Też odwróciłem się w tamtą stronę. Przytuliłem ją mocniej. Wreszcie się do mnie odwróciła. Po policzku spływały jej już tylko pojedyncze łzy.

E:Coś wymyślimy- zapewniłem ją

P:Jasne- uśmiechnęła się delikatnie

Z twarzą Patrici wtuloną w moją koszulkę obydwoje zasnęliśmy. Kiedy się obudziłem Patricia siedziała przed lustrem, czesząc mokre włosy. Zobaczyła, że wstałem. Spojrzałem na zegarek. Była dopiero 6.00.

E:Kiedy wstałaś?

P:Jakiś czas temu.

E:Czyli ile?- dopytywałem

P:Dwie godziny temu- uśmiechnęła się

E:Nie mogłaś spać?- zapytałem

P:A coś ty taki dociekliwy. Tak, nie mogłam spać.

E:Przyjdziesz tu do mnie?

P:No nie wiem- drażniła się ze mną

E:To mam po Ciebie przyjść?- zapytałem z uśmiechem na ustach. Nie czekałem na odpowiedź. Wstałem z łóżka i podszedłem do niej. Wziąłem ją na ręce i zaniosłem do łóżka. Wyrywała mi się, krzycząc coś pod nosem. Położyłem ją na łóżku. Śmiała się. Położyłem się obok niej, też się śmiejąc. Tęskniłem za nią.

E:Nawet nie wiesz, jak się za Tobą stęskniłem.

P:Przecież wstałeś jakieś 10 minut temu.

E:10 minut wystarczy- pocałowałem ją

P:To co Ty musisz przeżywać cały dzień w szkole?- śmiała się

E:Każdego dnia prawie umieram- żartowałem

P:Szczerze Ci współczuję.

E:A Ty nie tęsknisz?- zapytałem

P:Nie- odpowiedziała dalej się śmieją

E:To trzeba to zmienić.

Patricia wtuliła się we mnie jeszcze bardziej. Wiedziałem, że zrobię wszystko, żeby się z nią nie rozstawać. Nie chce jej zostawić. Leżeliśmy przytuleni, rozmawiając. Co jakiś czas całowałem Patricię w usta, w końcu zapytała:

P:Masz jakiś tik nerwowy?

E:Tak. Całowanie Ciebie. Nie wiedziałaś?- żartowałem- A masz coś przeciwko?

P:Nie- śmiała się

E:Idziemy gdzieś po szkole?- zapytałem

P:Gdzie?- zapytała

E:Słyszałem, że w naszej ulubionej restauracji jest dzisiaj bal. Może byśmy poszli?- zapytałem. Nie byłem pewny, czy Patricia będzie chciała iść na bal.

P:Brzmi dobrze.

E:Będziemy musieli się elegancko ubrać. Wiesz o tym?

P:Wiem- powiedziała, uśmiechając się

E:Jeszcze pół roku temu, nie pomyślałbym, że kiedyś Cię zobaczę, na takim balu.

P:Już niedługo się przekonasz, że się myliłeś.