Rozdział 44

44 Oczami Patrici

Przez całą drogę zastanawiałam się, czego ten stary dziadyga ode mnie chce. Jednak nie miałam wyjścia. Musiałam z nim iść. Zaprowadził mnie do gabinetu dyrektora. Pan Sweet już na nas czekał.

PS: Nareszcie jesteście- powiedział

P:Mogę zapytać, po co mnie pan tu ściągnął?

PS: Otóż chciałbym panią poprosić, żeby zostawiła pani mojego syna w spokoju.

P:Słucham?- myślałam, że się przesłyszałam

PS: To, co słyszałaś. Zostaw mojego syna w spokoju.

P:Nie rozumiem o czym pan mówi.

PS: Wiem, że Ty i Eddie jesteście razem i masz to skończyć. Natychmiast!!!

P:Dlaczego?- zapytałam

PS: Bo ja Ci tak karze.

P:Nie- powiedziałam dobitnie

PS: To nie jest prośba, tylko rozkaz!!!! Jeśli tego nie zrobisz, gorzko pożałujesz.

Wybiegłam z gabinetu. Miałam łzy w oczach. Przy drzwiach wpadłam na Eddiego.

E:Czemu płaczesz?- zapytał

P:Nie ważne.

E: Ważne. Chodzi o to, co powiedział mój ojciec?

P:Skąd wiesz?- zapytałam przez łzy

E:Myślisz, że puściłbym Cię samą do gabinetu dyrektora i to jeszcze z Wiktorem?

Nie odpowiedziałam.

E:Słyszałem wszystko, co mój ojciec Ci powiedział.

P:I co z tym zrobimy?

E:Nic. Dalej będziemy razem.

P:Ale on powiedział, że tego pożałuję.

E:Nie pozwolę, żeby coś Ci zrobił. Ani on, ani Wiktor, ok?

Przytuliłam się do niego.

E:Chodźmy teraz do domu.

Poszliśmy do domu. Przez całą drogę myślałam o tym, co Sweet mi powiedział. Dobrze wie, że kocham Eddiego i, że go nie zostawię. Dlaczego chce, żebyśmy nie byli razem?

E:O czy myślisz?

P:Dlaczego Twój tata chce, żebyśmy się rozstali?

E:Nie wiem, ale przysięgam, że spróbuję się dowiedzieć.

Doszliśmy do domu. Poszliśmy do pokoju Eddiego. Fabian był chyba z Nina na randce, bo w pokoju go nie było. Położyłam się na łóżku Eddiego, a on położył się koło mnie i przytulił mnie.

P:Pójdę do kuchni po coś do picia.

E:Ok- uśmiechnął się

Poszłam do kuchni. Wzięłam szklankę i nalałam do niej soku. Ktoś podszedł do mnie od tyłu i powiedział:

G:Kazałem Ci z nim natychmiast zerwać!!!!! Nie daruję Ci tego.

Nie mogłam zrobić nic innego, więc zaczęłam krzyczeć. Miałam nadzieję, że ktoś mnie usłyszy. Do kuchni wbiegł Eddie:

E:Zostaw ją w spokoju!!!!

Mam nadzieję, że Wam się podoba :) Komentujcie