Rozdział 31

31 Oczami Patrici

Całowaliśmy się na kanapie w salonie, gdy nagle w drzwiach stanęła mama Eddiego:

ME: Widzę, że przeszkodziłam- powiedziała z lekkim śmiechem

E: Nie. My tylko oglądaliśmy film- powiedział Eddie

ME: Zauważyłam.

P: Pomóc pani z kolacją?- zapytałam

ME: Nie skarbie. Wszystko jest już gotowe, trzeba tylko wyciągnąć z lodówki.

Usiedliśmy w bardziej przyzwoity sposób na kanapie. Mama Eddiego wyciągała jedzenie, kładąc je na stole. Po jakimś czasie zawołała nas do kolacji. Po zjedzeniu, postanowiliśmy iść do pokoju.

P:Jeszcze raz wszystkiego najlepszego.

ME: Dziękuje dzieci.

(dwa dni później)

Dzisiaj wracaliśmy do domu. Mama Eddiego odwiozła nas na lotnisko

ME: Mam nadzieję, że jeszcze mnie odwiedzicie.

P:Z przyjemnością- powiedziałam

ME: Będę za wami tęsknić.

E:My za Tobą też- powiedział mój chłopak. Po godzinie wsiadaliśmy do samolotu. Za trzy godziny mieliśmy być w domu.

E:Cieszysz się, że poznałaś moją mamę?- zapytał mnie Eddie

P:Nawet nie Wisz, jak bardzo- powiedziałam prawdę

Rozmawialiśmy całą drogę. Eddie pytał się mnie o różne rzeczy. Czy cieszę się, że zobaczyłam jego kraj? Co mi się najbardziej podobało? I inne mało ważne rzeczy. Po 3 godzinach lotu wysiedliśmy z samolotu, wzięliśmy nasze bagaże i poszliśmy szukać taksówki. Po pół godzinie wchodziliśmy do domu. Było jakoś podejrzanie cicho. Weszliśmy do salonu i co zobaczyliśmy? Cały salon był poobwieszany balonami.

P:Amber!!!!- krzyknęłam

W:Niespodzianka!!!!- krzyknęli wszyscy i podbiegli do nas

M: I jak było?- zapytała Mara

P:Świetnie- uśmiechnęłam się

A: A może tak więcej szczegółów- ponaglała mnie Amber

P:Mama Eddiego jest świetna- co więcej mogłam powiedzieć?

Jo: No to teraz czas na taniec!!!!- zawołała Joy i włączyła muzykę

Po jakiejś godzinie dziewczyny wreszcie dały mi spokój i znalazłam się w bezpiecznych ramionach. Mój chłopak tulił mnie do siebie. Położyłam mu głowę na ramieniu. Takie chwile mogłyby trwać wiecznie. Tańczyliśmy jeszcze jakiś czas i Wiktor powiedział:

W: Wybiła dziesiąta. Macie dokładnie pięć minut, a potem chcę usłyszeć jak upada ta szpilka.

Wyszliśmy z salonu i poszliśmy do swoich pokoi.

Sorry, że wczoraj nie było rozdziału :D 

Mam nadzieję, że ten wam się podoba.