Rozdział 61

„Być zwyciężonym i nie ulec, to zwycięstwo. Zwyciężyć i spocząć na laurach- to klęska.

61 Oczami Eddiego

Siedzieliśmy jeszcze godzinę i rozmawialiśmy. Później postanowiliśmy wrócić do domu. Patricia poszła do swojego pokoju, a ja do swojego. Fabian siedział na łóżku i grał na gitarze.

E: No stary gratuluję- powiedziałem

F: Dzięki- uśmiechnął się

E: Kiedy planujecie zrobić wesele?

F: Myślę, że za pół roku. Musimy wszystko zorganizować, a trochę tego jest.

E: Fajnie masz.

F: Skoro tak uważasz, to czemu sam się nie oświadczysz Patrici. Ty ją kochasz, ona Ciebie. Nie widzę problemu- dla niego, teraz wszystko wydawało się proste. Jestem ciekaw, co myślał, zanim oświadczył się Ninie. Na pewno nie był taki śmiały, jak teraz.

E: Myślisz, że bym nie chciał?- chyba sam lekko nie wierzyłem w to, co mówiłem.

F: To czemu tego nie zrobisz?

E: Nie wiem jak się do tego zabrać i co jeśli Patricia powie nie.

F: Jeżeli Cię kocha, to na pewno się zgodzi. A jeśli chcesz, to mogę poprosić Ninę, żeby z nią pogadała.

E:Nie jestem pewien.

F: Jeśli nie jesteś pewien swoich uczuć  to się wstrzymaj, przecież Ci nie ucieknie- zaśmiał się

E: Gorzej, jeśli właśnie tak postanowi.

F: I zostanie sama z dzieckiem?- zapytał

E:W końcu to Patricia- powiedziałem. Nagle do pokoju weszła moja dziewczyna. Byłem ciekawy, ile usłyszała.

F: To ja was zostawię- powiedział Fabian i wyszedł. Patricia dalej się we mnie wpatrywała, więc podszedłem do niej.

E: Stało się coś?- zapytałem

P:Nie, tylko stęskniłam się za tobą- powiedziała.

E: Nie jesteś zła za to, co usłyszałaś?

P: Nie. Po pierwsze cieszę się, że mnie tak bardzo kochasz, a po drugie fajnie, że tak we mnie wierzysz.- nie mogłem się powstrzymać- pocałowałem ją.

P:Został tylko miesiąc szkoły. Dobrze, że nie musimy się rozstać.

E: Też się cieszę. Nie wiem, co bym bez Ciebie zrobił. A raczej bez Was- uśmiechnąłem się

Nagle do pokoju wpadła Amber. Ta to zawsze ma wyczucie czasu.

A: Patricio, dowiedziałam się, że jutro jest bal. Sweet mi powiedział. Idziemy kupić sukienki, idziesz z nami?

P: Kolejny bal?- zapytała moja dziewczyna- A chociaż jaka to okazja?

A: A musi być jakaś?- zapytała a  Patricia posłała jej spojrzenie oznaczające, że musi być jakaś okazja. Amber westchnęła- Skoro tak, to niech będą zaręczyny naszej Fabinki.

P: Tylko, że ja i tak się w nic nie zmieszczę- westchnęła Patricia

A: Po pierwsze na pewno coś wybierzesz, a po drugie nie jesteś aż taka gruba. Prawie w ogóle.

E: Patricio idź. I niezależnie co kupisz i tak będziesz wyglądać pięknie- postanowiłem się wtrącić.

A; Ze mną inaczej się nie da- powiedziała Amber. Nie dała Patrici nawet odpowiedzieć, tylko wyciągnęła  ją z pokoju. Postanowiłem, że pójdę po coś do jedzenia, bo zrobiłem się bardzo głodny. Po prostu uwielbiam jeść.

 Bardzo Was przepraszam!!!!!! Postaram się dodawać częściej. Ten rozdział jest specjalnie dla Julki Barachowicz <3 To dzięki Tobie dodałam ten rozdział ;)